Niezwykle ciekawym okazał się występ hiszpańskich artystów w Domu Kultury w Santa Pola, zorganizowany przez Stowarzyszenie Hispola i sponsorowany przez Konsulat Generalny RP w Barcelonie, z okazji 20 lecie przynależności Polski do UE. Po części oficjalnej, która mojemu pokoleniu przypominała jako żywo akademię pierwszomajową lub z okazji jakiegoś innego święta narodowego w okresie komuny, (omówienie pozwolę sobie pominąć milczeniem), nastąpiła w końcu "część artystyczna". Specjalną atrakcją muzycznego podwieczorku był repertuar z muzyką osnutą wyłącznie wokół dwóch "ambasadorów" polskiego romantyzmu - w rolach głównych Fr. Chopin i St. Moniuszko, których muzyka niestety nieczęsto gości na miejscowych estradach koncertowych. Dlatego też sam pomysł artystów: PEPI LLORET - sopran i GUILLERMO MONDEJAR - fortepian, promujących nietuzinkowo dobrany polski repertuar, zasługuje na specjalny aplauz. Sukcesem podwieczorku była niewątpliwie publiczność, która szczelnie wypełniła salę Domu Kultury, jednocześnie ciepło reagując na występy artystów.

Początek koncertu był nastrojowy. Pianista GUILLERMO MONDEJAR rozpoczął występ, wykonując 3 Preludia Fr. Chopina, które zaprezentował w sposób ciekawy, ładnie frazując i starając się z powodzeniem wydobyć muzyczne niuanse. Równie pozytywnie wypadł pierwszy "set" PEPI LLORET, której słodko i sprawnie brzmiący sopran zaimponował w Czterech Pieśniach Fr. Chopina. Przyznać muszę, że miałem obawy, iż koncert ten będzie polegał na wzajemnym ściganiu się emocjami. Ostatecznie było sporo bardzo pozytywnych emocji, jako że Mondejar i Lloret to artyści o dużej indywidualności i oryginalności wykonawczej, co z resztą udowodnili w kolejnych interpretacjach. L tak pianistę usłyszeliśmy w trzech Walcach, Nokturnie i Fantazji Impromptu Chopina. Mondejar to pianista, który niewątpliwie czuje muzykę Chopina, jej aurę i atmosferę, a co bardzo ważne, jest artystą ukazującym dużą osobowość charyzmatyczną. Może szkoda jedynie, że nie usłyszeliśmy Mazurków i Polonezów - tych typowych polskich tańców Fr. Chopina. Warto zaznaczyć, że z przyjemnością słuchało się p. Mondejar w drugoplanowej roli akompaniatora p. Lloret.

Sopranistkę natomiast podziwialiśmy w trzech fragmentach operowych St. Moniuszki (Aria Hanny z opery "Straszny Dwór") oraz w dwóch ariach z opery "Halka". Głos Pepi Lloret jest tak naturalnie umiejscowiony, że odnosi się wrażenie, iż jest to śpiew bez cienia wysiłku, swobodny i z dużym wdziękiem. Przy tym, w równie naturalny sposób kształtowana jest fraza, poddana zarówno melodii jak tekstowi. Jeśli do oceny dodamy jeszcze eksponowane zacięcie dramatyczne sopranistki, otrzymamy obraz występu niezwykle pozytywny, kolorowy i ciekawy zarazem.

Hiszpańscy artyści znakomicie sprawdzili się w tych popisowych i refleksyjnych utworach, łącząc hiszpański temperament z polską duszą. Z pewnością zapamiętam interpretacje z doskonałym wyczuciem stylu i proporcji brzmieniowych oferujących jednocześnie dużą dozę miłych i sympatycznych doznań artystycznych, łącznie z bisem pianisty.
Reasumując - koncert bardzo udany, gratulacje !!!