Ubezpieczenie Zdrowotne w Hiszpanii: Co Musisz Wiedzieć

Dostęp do państwowej służby zdrowia w Hiszpanii będzie możliwy na różnych zasadach, w zależności od tego, czy jesteś rezydentem, czy nierezydentem tego kraju.

Dla osób niebędących rezydentami Hiszpanii istnieje opcja skorzystania z Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ). Pozwala ona na dostęp do opieki zdrowotnej na terenie Unii Europejskiej lub EFTA. Jednak EKUZ uprawnia wyłącznie do świadczeń niezbędnych i nieplanowanych, więc zakres świadczeń będzie ograniczony.

Korzystanie z bezpłatnej pomocy z Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego jest możliwe dla osób, które są uprawnione do otrzymywania świadczeń zdrowotnych w Polsce i posiadają kartę z aktualną datą ważności. Przy udaniu się do szpitala lub ośrodka zdrowia konieczne jest posiadanie przy sobie dokumentu tożsamości oraz karty EKUZ.



Emeryci i renciści mają prawo do korzystania z publicznej opieki medycznej w Hiszpanii.
Warunkiem jest posiadanie dokumentu potwierdzającego uprawnienia do świadczeń opieki zdrowotnej, czyli formularza S1. Dokument ten można uzyskać w kraju, w którym dana osoba objęta jest systemem ubezpieczeń zdrowotnych, a następnie należy go zarejestrować na terenie Hiszpanii w Tesoreria General de la Seguridad Social. Dokument S1 potwierdza prawo do korzystania z opieki zdrowotnej w innym kraju UE lub EOG niż kraj, w którym osoba jest ubezpieczona. Jest to szczególnie istotne dla osób, które migrują między krajami lub zamierzają przebywać czasowo lub długoterminowo poza granicami swojego kraju ubezpieczenia.

Jeśli jesteś rezydentem Hiszpanii, masz prawo do państwowej opieki zdrowotnej. Jednak, aby z niej skorzystać, konieczne jest spełnienie kilku warunków i uzyskanie odpowiednich dokumentów.

Podstawowym dokumentem, który należy uzyskać, jest numer ubezpieczenia społecznego (Número de la Seguridad Social), wykorzystywany do odprowadzania składek na opiekę medyczną z wynagrodzenia. Jest on niezbędny, aby rozpocząć proces uzyskania dostępu do świadczeń zdrowotnych. Uzyskanie ubezpieczenia społecznego otwiera szereg możliwości, takich jak dostęp do bezpłatnej opieki zdrowotnej, zabezpieczenie w przypadku choroby czy wypadku, możliwość skorzystania z opieki macierzyńskiej, otrzymywanie zasiłku rodzinnego, emerytury, renty oraz świadczeń inwalidzkich. Procedura uzyskania ubezpieczenia społecznego różni się w zależności od rodzaju zatrudnienia: pracownicy są rejestrowani do urzędu ubezpieczenia społecznego przez swojego pracodawcę, natomiast osoby samozatrudnione muszą dokonać rejestracji samodzielnie w Tesoreria General de la Seguridad Social.

Aby korzystać z bezpłatnej opieki zdrowotnej, niezbędna jest również indywidualna karta zdrowia, czyli Tarjeta Sanitaria Individual (TSI). Ta karta upoważnia do otrzymywania świadczeń. Musisz ją okazać za każdym razem, gdy potrzebujesz pomocy lekarskiej lub chcesz wykupić leki na receptę. Aby otrzymać kartę zdrowia, należy udać się do najbliższego Centrum Zdrowia (Centro Salud) z numerem ubezpieczenia, potwierdzeniem meldunku oraz dowodem tożsamości (dowód osobisty, paszport, numer NIE lub prawo jazdy).



Karta Indywidualna Opieki Zdrowotnej (TSI) to oficjalny dokument służący do identyfikacji każdego obywatela przy dostępie do świadczeń i korzystaniu z usług Narodowego Systemu Zdrowia (SNS), zgodnie z ustawą nr 16/2003 z dnia 28 maja o spójności i jakości Narodowego Systemu Zdrowia. Wydają go administracje zdrowotne poszczególnych regionów autonomicznych oraz Narodowy Instytut Zarządzania Zdrowiem (INGESA) dla osób zamieszkujących ich terytorium, które mają potwierdzone prawo do publicznej opieki zdrowotnej.

TSI wydane przez dowolną właściwą administrację zdrowotną jest ważne w całym Narodowym Systemie Zdrowia, co umożliwia dostęp do placówek i usług zdrowotnych SNS na terenie całego kraju, ułatwia dostęp do świadczeń zdrowotnych oraz identyfikuje w aptece, aby mogły być wydane leki przepisane na receptę elektroniczną lub fizyczną.

Nie zależnie od tytułu, na podstawie którego uzyskuje się prawo do opieki zdrowotnej, oraz od administracji zdrowotnej wydającej kartę, wszystkie karty zdrowotne muszą zawierać szereg wspólnych podstawowych danych i być powiązane z unikatowym osobistym kodem identyfikacyjnym dla każdego obywatela w Narodowym Systemie Zdrowia (CIP-SNS), zgodnie z Rozporządzeniem Królewskim nr 183/2004 z dnia 30 stycznia, regulującym kartę zdrowotną indywidualną. Jednak sam wygląd karty będzie różny dla poszczególnych wspólnot autonomicznych.

Każdemu ubezpieczonemu posiadaczowi prawa do publicznej opieki zdrowotnej poprzez specjalne systemy ubezpieczeń zostanie wydana karta zdrowotna, z uwzględnieniem dostosowań wynikających z cech tych systemów ubezpieczeń.

Ministerstwo Zdrowia jest odpowiedzialne za koordynowanie wymiany informacji między Wspólnotami Autonomicznymi oraz interoperacyjność między wszystkimi kartami zdrowotnymi SNS, co odbywa się za pośrednictwem Osobistego Kodu Identyfikacyjnego Systemu Zdrowia Narodowego (CIP-SNS), który działa jako klucz powiązania różnych autonomicznych osobistych kodów identyfikacyjnych (CIP-A).

W momencie wprowadzenia danych dotyczących każdego obywatela do BDPP-SNS, zostaje mu przypisany Osobisty Kod Identyfikacyjny Systemu Zdrowia Narodowego (CIP-SNS), który działa jako klucz powiązania różnych autonomicznych osobistych kodów identyfikacyjnych (CIP-A), które każda osoba może mieć przypisane przez całe życie.

CIP-SNS będzie niepowtarzalny i unikatowy przez całe życie każdej osoby, niezależnie od właściwej administracji zdrowotnej odpowiedzialnej za jej opiekę zdrowotną w danym momencie.

CIP-SNS ułatwi wyszukiwanie informacji zdrowotnych pacjenta, które mogą być przechowywane w różnych obszarach Narodowego Systemu Zdrowia, aby mogły być zlokalizowane i skonsultowane przez pracowników służby zdrowia, wyłącznie wtedy, gdy przyczyni się to do poprawy opieki zdrowotnej.

W Hiszpańskiej służbie zdrowia znajdą się również rozwiązania w sytuacjach nietypowych, np. można ubiegać się o opiekę zdrowotną, będąc legalnym cudzoziemcem bez środków do życia. Wówczas należy udać się do najbliższego Centrum Zdrowia, gdzie zostanie się skierowanym do pracownika socjalnego służby zdrowia, który zbada i oceni sytuację osobistą. Po dokonanej analizie może zostać wydany dokument tymczasowej pomocy.

W przypadku chęci skorzystania z tej opcji należy mieć faktyczne zamieszkanie na terenie Hiszpanii przez minimum 3 miesiące. Dla rozpoczęcia procedury wymagane są następujące dokumenty: wniosek (dostępny w Centrum Zdrowia), dokument tożsamości (paszport, NIE, itp.), świadectwo zameldowania.

Cudzoziemiec posiadający prywatne ubezpieczenie również na jego podstawie może korzystać z państwowej służby zdrowia. W tym wypadku wymagana dokumentacja to: dokument identyfikacyjny (NIE, paszport, itp.), świadectwo zameldowania (nieobowiązkowe), karta prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego. Osoba taka będzie miała prawo do dokumentu włączenia, na którym będzie widniał numer karty zdrowotnej.

Jeśli posiadane prywatne ubezpieczenie zdrowotne nie obejmuje pewnych zabiegów (poważne, nagłe i/lub zakaźne choroby), istnieje możliwość ubiegania się o ASU (świadczenie na rzecz choroby) na te zabiegi. W tym wypadku należy udać się do Centrum Zdrowia i poprosić o spotkanie z pracownikiem socjalnym służby zdrowia.



Osoby nieposiadające ubezpieczenia zdrowotnego, a które udowodnią faktyczne zamieszkanie na terenie Hiszpanii przez co najmniej rok, mogą zawrzeć Umowę Specjalną, która jest formą odpłatnego ubezpieczenia. Umowę tę mogą zawrzeć osoby, które spełniają następujące warunki:
• a) Udokumentowanie faktycznego zamieszkania w Hiszpanii przez okres ciągły wynoszący co najmniej rok bezpośrednio poprzedzający datę złożenia wniosku o zawarcie umowy specjalnej.
• b) Bycie zameldowanym, w chwili składania wniosku o zawarcie umowy specjalnej.
• c) Nieposiadanie dostępu do publicznego systemu ochrony zdrowia z jakiegokolwiek innego tytułu, czy to na podstawie krajowych przepisów, unijnych przepisów dotyczących ubezpieczenia społecznego, czy umów dwustronnych zawartych przez Hiszpanię z innymi państwami w tej dziedzinie.

Można zarejestrować się w organach administracyjnych na trzech różnych poziomach: krajowym, regionalnym (Wspólnoty Autonomiczne) i lokalnym. Osobiście w biurach administracyjnych lub poprzez wysłanie dokumentów pocztą. Umowa Specjalna obejmuje opiekę zdrowotną, z wyjątkiem kosztów farmaceutycznych. Oto lista dokumentów, które trzeba przedstawić, chcąc zawrzeć taką umowę:
• 1. Wniosek o specjalną umowę dotyczącą opieki zdrowotnej.
• 2. Jeśli masz numer DNI lub NIE i wyrażasz zgodę na weryfikację danych elektronicznie, zostanie to sprawdzone przez system weryfikacji zameldowania.
• 3. Pozwolenie na dokonywanie automatycznych obciążeń rachunku bankowego SEPA.

Koszt zawarcia Umowy Specjalnej w roku 2024 wynosi:
• - Dla osoby poniżej 65 roku życia: 60 euro miesięcznie.
• - Dla osoby powyżej 65 roku życia: 157 euro miesięcznie.

Składki pobierane są przez bezpośrednie obciążenie bankowe na konto wybranej przez wnioskodawcę instytucji. Płatność powinna być zrealizowana w ciągu pierwszych 10 dni miesiąca.

Istnieje w tym wypadku możliwość wybrania innego Centrum Zdrowia/Szpital niż to, które jest przypisane według adresu zameldowania lub wybrać konkretnego lekarza specjalistę, można poprosić o tę zmianę składając wniosek w wybranym Centrum Zdrowia. Odpowiedź przychodzi w ciągu maksymalnie 15 dni. Mając certyfikat cyfrowy lub hasło Cl@ve można dokonać tego zgłoszenia on-line.

Finansowanie leków i produktów medycznych w Hiszpanii odbywa się ze środków publicznych, a udział pacjenta w kosztach zależy od jego dochodu. Pracownicy aktywni zawodowo oraz beneficjenci świadczeń zabezpieczenia społecznego ponoszą wkład własny w wysokości 60%, 50% lub 40%, w zależności od dochodu. Emeryci płacą wkład własny w wysokości 10%, 60% lub są zwolnieni z opłat, także w zależności od dochodu. Zwolnienie z opłat dotyczy także osób niepełnosprawnych, osób korzystających z dochodów z integracji społecznej, odbiorców rent nieskładkowych, bezrobotnych po wyczerpaniu zasiłku, osób leczonych po wypadkach przy pracy, emerytów o niskim dochodzie, odbiorców zasiłków na dziecko oraz dzieci niepełnosprawnych powyżej 33%.

Warto także rozważyć opcję wykupienia prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego. Hiszpania oferuje szeroki wybór prywatnych planów medycznych, które mogą zapewnić dodatkowe korzyści, takie jak szybszy dostęp do specjalistów, lepsze warunki leczenia oraz szerszy zakres usług medycznych. Szpitale i kliniki prywatne są często wyposażone w najnowocześniejszy sprzęt i oferują wysoką jakość opieki medycznej. Przydatne jest to szczególnie w opiece stomatologicznej, która w państwowej służbie zdrowia nie jest zapewniana.